Magdalen Wójcik, urodzona w 1976 w Puławach mieszka i tworzy w Białej Podlaskiej. Absolwentka LSP w Kielcach ,specjalizacja – tkactwo artystyczne. Wolny słuchacz ASP w Warszawie. Od wielu lat działa aktywnie w lokalnym środowisku artystycznym, współpracuje z instytucjami kultury i galeriami czego wynikiem są wystawy, warsztaty np. w Muzeum Południowego Podlasia czy scenografia do opery Zajmuje się projektowaniem mebli i wnętrz w przestrzeni publicznej do których tworzy wielkoformatowe obrazy i instalacje. Współtworzy zespół „Sokotuchy” śpiewający archaiczne pieśni w językach i gwarach pogranicza .
wystawy :
– wystawa indywidualna “Malarstwo “galeria ES ,Międzyrzec Podlaski 2002r.
– wystawa indywidualna “Malarstwo” Biała Podlaska 2004
– wystawa indywidualna “Portrety trumienne ” klubokawiarnia Magiel, Warszawa 2004r.
– wystawa zbiorowa ,Baunhoj Molle, Grenaa, Dania 2006
– wystawa zbiorowa bialskiego środowiska artystycznego “Biała Plastyczna”, Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej 2012
– wystawa ind.”Udomowieni” Galeria Podlaska ,Biała Podlaska 2013
– wystawa indywidualna ” Udomowieni” Wojewódzki Dom Kultury, Lublin 2014
– instalacja “Wyszeptanki ” Park Sztuki 2015 ,sztuka w przestrzeni miejskiej , Biała Podlaska
– projekt i realizacja scenografii do opery “Zamek na Czorsztynie”, Park Radziwiłowski, Biała Podlaska 2016
– wystawa oraz spotkanie autorskie w Zakładzie Karnym w Białej Podlaskiej, listopad 2017
Jestem z wykształcenia plastykiem, jednak jako malarka czuję się całkowitym samoukiem. Myślę że nikt nie nauczy nas w jaki sposób mamy postrzegać i jaki zostawić tego widzenia ślad. Technika, forma kształtuje się podczas nieustępliwych godzin malowania, poszukiwań . Ponieważ nie poświęcam na to, tak wiele czasu jak bym chciała , jestem wciąż na początku swojej drogi.
W centrum mojego zapatrzenia jest człowiek, to w jego kruchości i ulotności widzę odbicie świata. Fascynuje mnie nasze uwikłanie w społeczne role, to jak wyrwani z dzikości szukamy w normach – bezpieczeństwa. Badam moment w którym zbliżamy się do tego czego pragniemy a czego się boimy. Temat” Rodzina” jest kontynuacją poprzedniego cyklu ” Udomowieni”. Zadziwienie różnorodnością i osobnością członków ” Rodziny” w szerokim rozumieniu jest dla mnie olbrzymią przestrzenią eksploracji i inspiracji.
