Tarnobrzeski Dom Kultury zaprasza na koncert
z cyklu „Akademia Kameralna”
TRIBUTE TO KOMEDA
fot.CAF/PAP
wykonawcy:
Anna Serafińska – śpiew
Piotr Baron – saksofon
Robert Majewski – trąbka
Jan Bokszczanin – organy
w programie:
kompozycje Krzysztofa Komedy oraz Gospel
24.10.2021r., (niedziela) godz.19.00, sala kameralna TDK
Bezpłatne wejściówki do odebrania w TDK od 18.10.2021 r. od godz. 8.00
fot. Adam Krause
Anna Serafińska – absolwentka Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach – z uczelnią związana zawodowo od 1997, w 2004 jako pierwsza w Polsce uzyskała tytuł doktora w dziedzinie śpiewu rozrywkowego. Aktualnie jest doktorem habilitowanym sztuk muzycznych w dyscyplinie wokalistyka. Od 2008 roku adiunkt na wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie, w latach 2012 – 2013 i od jesieni 2015 prodziekan tego wydziału, obecnie prorektor uczelni. W 2016 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi. Laureatka m. in. I nagrody oraz nagrody publiczności na międzynarodowym konkursie dla wokalistów jazzowych Shure Montreux Jazz Voice Competition 2004 oraz tytułu Lady Summertime podczas międzynarodowego konkursu wokalistów jazzowych w Hammenlinie (2006). Czytelnicy Jazz Forum przyznali jej tytuł Nowej Nadziei Polskiego Jazzu za rok 1999. Zajmuje się̨ wszystkimi odcieniami wokalistyki jazzowej i jej pokrewnymi – od standardów w ich klasycznym brzmieniu po współczesne formy muzyczne. Doświadczenie sceniczne to udział w licznych koncertach – od występów klubowych po renomowane festiwale w Polsce i za granicą. Koncertowała już̇ na każdym kontynencie, w ponad 20 krajach. Oprócz stałych zajęć́ ze studentami, bierze udział w licznych warsztatach w kraju i zagranicą. Pracowała również̇ jako konsultant wokalny telewizyjnych talentshow m. in. „Idol”, „Jak Oni Śpiewają̨” , The Voice of Poland” oraz „Aplauz Aplauz”.
W swoim dorobku ma 6 albumów solowych: NIEOBECNI, MELODIES, CIEPŁO ZIMNO, GADU GADU, ANNA SERAFIŃSKA GROOVE MACHINE oraz najnowszy projekt, którego premiera odbyła się w 2017 roku, ANNA SERAFIŃSKA CHOPIN TRIO.
fot. Magdalena Adamczewska
Piotr Baron – urodzony 5.01.1961 r. we Wrocławiu, zadebiutował już w 1977 r. W 1978 r. został wyróżniony, a w 1980 r. otrzymał drugą nagrodę na festiwalu Jazz nad Odrą. W 1984 r. zdobył Grand Prix na San Sebastian „Jazz Aldia” w Hiszpanii. Tytuł magistra sztuki uzyskał w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. W ciągu czterdziestoletniej działalności muzycznej Piotr Baron współpracował z najwybitniejszymi artystami z Polski, Europy i USA: Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Henryk Majewski, Henryk Miśkiewicz, Jarosław Śmietana, Wojciech Karolak, Zbigniew Lewandowski, Kazimierz Jonkisz, Krzesimir Dębski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Darek „Oles” Oleszkiewicz, Piotr Wojtasik, Jan Ptaszyn Wróblewski, Bo Stief, Jasper Van’t Hof, Ray Charles, Art Farmer, James Newton, Al Porcino, Billy Harper, David Murray, Kevin Mahogany, Victor Lewis, Roy McCurdy, John Hicks, Jon Mayer, Eddie Henderson, Gary Smulyan, Marvin „Smitty” Smith, Carter Jefferson, Bobby Watson, Kei Akagi, Larry Koonse, Joe LaBarbera, Charlie Shoemake, Mark Soskin, Kevin Hays, Billy Hart, Harvie Swartz, David Friesen, Clarence Seay, Ed Schuller, John Betsch, Wadada Leo Smith, Ronnie Burrage, Greg Bandy, Malcolm Pinson, Skip Hadden, Steve McCraven, Wayne Bartlett, Carlos Johnson, Karen Edwards. W 1998 r. był koncertmistrzem (pierwszy saksofon altowy) orkiestry European Broadcasting Union Big Band w Sztokholmie. Brał udział w szeregu przedsięwzięć z pogranicza jazzu i muzyki poważnej, m.in. w seriach Monady Cezarego Duchnowskiego, poemacie symfonicznym Sceny z Macondo Jacka Niedzieli-Meiry, suicie Looking for Balance Krzysztofa Herdzina, kilkukrotnie wykonywał Quattro Staggioni Antonia Vivaldiego z białostockim zespołem Consort 415.
Piotr Baron wziął udział w nagraniu ponad 100 płyt, w tym nagrał dziesięć płyt autorskich: Take One (1995), Tango (1996), Blue Rain (1997), Bogurodzica (2000), Reference (2004), Salve Regina (2007), Sanctus, Sanctus, Sanctus (2008), Kaddish (2011), Jazz na Hrade (2012) i Wodecki Jazz (2019). Od ćwierćwiecza w ścisłej czołówce ankiety „Jazz Top” magazynu „Jazz Forum”, zwycięzca tejże w roku 2015 r. w kategorii saksofon barytonowy. Nominowany do nagrody Fryderyk jako muzyk roku w 2000 r., 2004 r. i 2009 r., a w kategorii płyta roku nominację otrzymały Bogurodzica i Sanctus, Sanctus, Sanctus. Piotr Baron jest artystą firmowym Cannonball Musical Instruments, Drake Mouthpieces i D’Addario Woodwinds. Odznaczony srebrnym i brązowym medalem „Gloria Artis”, medalem „Zasłużony dla Wrocławia” i „Złotą Odznaką” PSJ. Kompozytor muzyki dla teatrów (m.in. Wrocławski Teatr Lalek, Narodowy Teatr Stary w Krakowie, Słupski Teatr Dramatyczny, Wrocławski Teatr Współczesny, Narodowe Czytanie 2020). Od 1998 r. pracuje jako nauczyciel i wykładowca, aktualnie prowadzi zajęcia na Wydziale Jazzu Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie. Prowadził otwarte wykłady jazzowe w USA na University of California Irvine, California Institute of the Arts w Valencia, w Turcji na Ankara Bilkent University, w Austrii na Kunst Universitaet Graz, uczył na letnich warsztatach jazzowych w Pradze, we Lwowie i wielu miastach Polski. Od 1994 r. do 2011 r. prowadził swój autorski program w Polskim Radiu Wrocław, a od 2012 r. do dziś w radioJAZZ.fm. Recenzent i publicysta (m.in. „Jazz Forum”, „Wszystko co najważniejsze”), autor kilkunastu publikacji naukowych.Od grudnia 2015 r. do sierpnia 2018 r. pracował w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego jako doradca podsekretarza stanu i zastępca dyrektora departamentu. Od września 2018 r. powołany na dyrektora Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus.
fot. Marek Dusza
Robert Majewski – czołowy polski trębacz jazzowy, kompozytor i aranżer. Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach. Jego ojciec, Henryk Majewski, był również jazzowym trębaczem, a brat Wojciech jest pianistą. W 1987 r. ukończył studia muzyczne na Akademii Muzycznej w Warszawie. W latach 1986–1990 był solistą Big Bandu „Studio S 1” Polskiego Radia pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego. Laureat wielu nagród, m.in.: I nagroda zespołowa (wspólnie z zespołem New Presentation) i I nagroda indywidualna w konkursie Jazz Juniors w Krakowie (1983), I nagroda zespołowa (z tym samym zespołem) w konkursie w Leverkusen (1985), laureat państwowej Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1985), finalista Światowego Konkursu Trębaczy im. Louisa Armstronga w Waszyngtonie (1990), tytuł „Muzyka Roku 1990” przyznany przez redakcję III Programu Polskiego Radia oraz I nagroda zespołowa (wspólnie z zespołem In Spector), I nagroda indywidualna oraz tytuł „Europejskiego Jazzowego Artysty 1992” w Leverkusen (1992). W 1991 r. otrzymał stypendium im. Krzysztofa Komedy oraz wystąpił w filmie Andrzeja Jakimowskiego Pogłos, który w tym samym roku otrzymał nagrodę na festiwalu „Jazz Film Saloon 1991” w Warszawie. Wielokrotnie uczestniczył w festiwalach organizowanych w Polsce i na świecie, współpracując z wieloma muzykami światowego formatu, m.in. z N.H.O.Pedersenem, Clarkiem Terrym, Nicolasem Paytonem, Royem Hargrove’em, Palle Danielssonem, Garrym Bartzem, Mino Cinelu, Peterem Herbolzhaimerem, Django Batesem, Nilsem Landgrenem, Bobo Stensonem, Joeyem Baronem, Billym Hartem oraz Janem Ptaszynem Wróblewskim, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem, Henrykiem Miśkiewiczem, Włodzimierzem Nahornym, Andrzejem Jagodzińskim, Wojciechem Niedzielą, Jackiem Niedzielą, Grzegorzem Nagórskim i Piotrem Baronem, jak również wokalistami Ewą Bem, Hanną Banaszak, Urszulą Dudziak, Agą Zaryan, Katarzyną Groniec, Anną Marią Jopek, Edytą Bartosiewicz, Kasią Kowalską, Grzegorzem Turnauem, Markiem Grechutą, Kubą Badachem, Grzegorzem Ciechowskim i Michałem Bajorem. Do 2005 r. wspólnie ze swoim ojcem występował w zespole jazzu tradycyjnego Old Timers, a po jego śmierci przejął rolę lidera. Tworzył również muzykę teatralną i filmową, współpracując m.in. ze Zbigniewem Preisnerem, Krzesimirem Dębskim i Jerzym Satanowskim. Uczestniczył w wielu sesjach nagraniowych artystów, z którymi współpracował. Na swoim koncie ma również płyty autorskie. Zajmuje się działalnością pedagogiczną, m.in. na Wydziale Jazzu w ZPSM 2. stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Instytucie Jazzu w PWSZ w Nysie. Corocznie wykłada również na warsztatach muzycznych, m.in. w Chodzieży, Puławach, Nysie i Lesznie. W 2006 r. w uznaniu osiągnięć w propagowaniu polskiego jazzu otrzymał Odznakę Honorową Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego.
Jan Bokszczanin – organista, pedagog. W 2000 roku ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Joachima Grubicha.W późniejszych latach był stypendystą doktoranckim w University of North Texas (USA), gdzie studiował pod kierunkiem prof. Jesse E. Eschbacha. Koncertuje w większości krajów Europy, Rosji, Azji oraz USA. Występował z recitalami organowymi w tak prestiżowych miejscach jak: Katedra Notre Dame de Paris, Katedra we Freibergu, Katedra w Brugii, University Chappell w Glasgow, Katedra Katolicka w Moskwie, Meyerson Symphony Hall w Dallas (USA) oraz Katedra Matki Bożej Anielskiej w Los Angeles, w której 11 listopada 2018 roku wykonał koncert w setną rocznicę odzyskania przez Polskę Niepodległości. Jan Bokszczanin nagrał ponad dwadzieścia płyt CD z muzyką organową dla renomowanych wytwórni płytowych, a w 2012 roku nakładem wydawnictwa POLIHYMNIA ukazała się jego monografia – „Główne tendencje rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej”. Pod jego redakcją w wydawnictwie „Polihymnia” Lublin ukazało się sześć zeszytów z utworami Mariana Sawy. Wielu współczesnych kompozytorów pisało dla niego swoje utwory m.in.: Marian Sawa,, Krzesimir Dębski, Adam Sławiński, Paweł Łukaszewski, Carson Cooman, Miłosz Bembinow, Alicja Gronau-Osińska, Dariusz Przybylski, Weronika Ratusińska, Piotr Tabakiernik, Ignacy Zalewski oraz Piotr Wróbel. Marian Sawa dedykował mu osiem z jedenastu skomponowanych dla niego utworów. Prof. dr hab. Jan Bokszczanin prowadzi klasę organów białostockiej filii Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. W kadencji 2017-2020 pełnił funkcję prodziekana w tejże Uczelni. Jan Bokszczanin jest prezesem Stowarzyszenia ARS LIBERATA. W 2019 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał mu honorową odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 2020 roku odebrał z rak Prezydenta Rzeczpospolitej tytuł profesora sztuki muzycznej.
